Er is de laatste tijd nogal wat gezegd en geschreven over de overname van familiebedrijven. Op fiscaal vlak werd de wetgeving helemaal herzien, maar ook op persoonlijk vlak zijn er een aantal aspecten waar je als zaakvoerder vroeg of laat moet bij stilstaan.
Bij Limoco hebben we de afgelopen maanden een belangrijke oefening gemaakt, met als resultaat dat ons bedrijf helemaal klaar is voor de toekomst.
Jan Stinkens: “Eigenlijk was ik nog niet zo concreet bezig met de toekomst van 'het bedrijf na mij'. Het was op aangeven van onze fiscale adviseurs dat ik er, samen met mijn familie, over ben gaan nadenken. Onze zoon Tim was ondertussen al enkele jaren actief in het bedrijf, sedert 2010. Hij startte mee onze afdeling woningventilatie op. En vorig jaar is ook onze jongste zoon Pieter bij Limoco in dienst gekomen, als magazijnier.”
Dan lijkt het evident dat het bedrijf door de volgende generatie wordt verdergezet?
Tim Stinkens: “We hebben er in de familie toch lang en veel over gepraat en nagedacht. Maar uit-eindelijk hebben mijn partner Sarah en ik de knoop doorgehakt en beslist dat we op termijn het bedrijf verder willen gaan leiden. Het is toch een niet te onderschatten verantwoor-delijkheid. Want ik wil met het bedrijf, dat mijn vader uitgebouwd heeft tot hetgeen Limoco vandaag is, dezelfde koers blijven varen.”
“Ook voor mij was dit een belangrijke beslissing,” vult Jan aan. “Ik herinner me dat ik op mijn 40ste nog twijfelde of ik klaar was om een bedrijf van deze omvang te leiden. En Tim is tenslotte nog maar 28 jaar. Maar hij heeft natuurlijk het voordeel dat hij kan groeien in zijn functie als bestuurder. Sarah, de partner van Tim heeft recent de functie van HR-verantwoordelijke opgenomen. Ikzelf ga proberen om het een beetje rustiger aan te doen, maar van stoppen is vandaag zeker nog geen sprake!”
Tim: “We willen met deze beslissing ook een krachtig signaal geven aan onze klanten, onze leveranciers, maar vooral ook aan ons personeel. Ik deel de beleidsvisie van mijn vader en zal dezelfde lijn blijven doortrekken, nl. gecontroleerd blijven groeien.”
Zal er dan geen verschil te merken zijn? “Misschien toch wel, want ik ben strenger,” bekent Tim.